Er klinkt gegiechel uit de perenboom, Pippi probeert tot bovenin te klimmen, “zo kan ik de lucht beter zien” roept ze “en de baby peertjes”. Mijn hart slaat over, “kom alsjeblieft naar beneden” roep ik, en dat doet ze dan ook, maar een minuutje later raakt ze met haar voetjes verstrikt in het hekje. Ik zucht, maar dan lacht ze naar me en ik kan alleen nog maar denken hoeveel ik haar ga missen als ze naar haar nieuwe familie is vertrokken.